เจ้าสาวของเงือก

มีนิยายหลายเรื่องเล่าถึงพวกมอแกนแห่งบริตานี่ พวกเหล่านี้เป็นพวกเงือกที่อยู่ใต้น้ำและล่อลวงมนุษย์ไปใต้ทะเลและทิ้งให้ตาย เรื่องนี้เป็นเรื่องของหญิงสาวคนหนึ่งชื่อมารี หญิงสาวผู้นี้อาศัยอยู่บนเกาะแห่งกูซองต์นานมาแล้ว วันหนึ่งขณะที่มารีเดินเล่นอยู่ตามชายหาด กษัตริย์ของพวกเงือกได้จับตัวนางพาลงไปใต้ท้องทะเลอันเป็นที่อาศัยของพวกเงือก กษัตริย์องค์นี้มีโอรสองค์หนึ่ง และเมื่อเจ้าชายเงือกเห็นหญิงสาวที่บิดานำมาจากเมืองมนุษย์ก็รักหญิงสาวนั้น และปรารถนาจะแต่งงานด้วย กษัตริย์ของพวกเงือกประกาศว่ามารีจะต้องตาย กษัตริย์ได้บอกเจ้าชายว่าจะหาเจ้าสาวคนใหม่ให้ ที่เป็นพวกเงือกอย่างเดียวกันเจ้าสาวที่กษัตริย์เลือกให้เจ้าชายมีนัยน์ตาเหมือนสีดอกแอนนี่โมนในทะเลและมีผมสีเขียว แต่นางมีหัวใจเย็นชาและนางมิได้รักเจ้าชายอย่างแท้จริง ดังนั้นเจ้าชายจีงต้องแต่งงานกับเจ้าสาวที่พระราชบิดาเลือกให้อย่างไม่เต็มใจ และภายหลังที่เสร็จพิธีแล้วเจ้าชายก็พานางไปที่ถ้ำที่ทำด้วยปะการัง กษัตริย์ได้เอาเทียนไขให้มารี และใช้นางจุดเทียนไขในห้องของคู่บ่าวสาว กษัตริย์บอกว่าเมื่อเทียนไขดับนางจะต้องตาย มารีที่น่าสงสารนั่งที่มุมถ้ำ "เธอนั่งถือเทียนไขอยู่ที่นั่นทำไม ?" เจ้าชายถาม "พระราชบิดาของท่านสั่งให้ฉันนั่งที่นี่" มารีตอบ "เมื่อเทียนไขดับฉันจะต้องตาย" เจ้าหญิงเงือกหัวเราะเมื่อได้ยินมารีพูดเช่นนี้และเอาผมสีเขียวพันนิ้วของเธอ แต่เข้าชายมีความเศร้าโศก ขณะที่เทียนไขค่อย ๆ ละลายเปลวเทียนก็ค่อยหรี่ลงทุกที ต่อมาอีกสักครู่เจ้าชายก็ถามว่า "เทียนไขจวนดับรียัง" ดวงตาของมารีเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา เพราะเทียนไขหรือเพียงครึ่งเล่ม นางไม่อยากให้เจ้าชายเสียพระทัยจึงตอบว่า "เทียนไขยังไม่ดับ ยังมีเวลาอีกมาก" เปลวเทียนส่องแสงริบหรี่ และถ้านั้นมืด ทันใดนั้นเจ้าชายก็ร้องถามอีกเป็นครั้งที่สองว่า "เทียนไขจวนจะดับหรือยัง" เวลานี้เทียนไขเหลืออยู่ไม่ถึงครึ่งเล่ม แต่มารีตอบอย่างครั้งก่อนว่า "เทียนไขยังไม่ดับ เรายังมีเวลาอีกมาก" เวลาผ่านไปและมารีรู้สึกว่านางกำลังเฝ้าดูชีวิตของนางมอดดับไปพร้อมกับแสงเทียน เจ้าชายร้องถามเป็นครั้งที่สามว่า "เทียนไขกับรึยัง ?" คราวนี้มารีตอบว่า "เทียนไขดับหมดแล้ว" เจ้าชายกระโดดลุกขึ้นและแย่งเทียนไขไปจากมารี เจ้าชายเอาเชิงเทียนใส่ในมือของเจ้าหญิงเงือกและร้องบอกพระบิดาว่า "เทียนไขดับหมดแล้ว" ทันใดนั้นกษัตริย์ของพวกเงือกก็วิ่งเข้ามาในถ้ำ และเอาดาบตัดศรีษะนางเพราะคิดว่าเป็นมารี ในเวลาเช้าเจ้าชายก็ทูลพระบิดาว่ามีอะไรเกิดขึ้น กษัตริย์ก็ยอมให้เจ้าชายแต่งงานกับมารี ชั่วระยะเวลาหนึ่งเจ้าชายอยู่กับมารีด้วยความสุข ภายใต้ท้องทะเล แต่ในไม่ช้ามารีก็คิดถึงบ้าน มารีปรารถนาจะกลับไปหาครอบครัวของนางอีก "ที่รัก" มารีวิงวอน "ขอให้ฉันกลับไปหาพ่อแม่ชั่วคราว อีกไม่ช้าฉันจะกลับมา…" เจ้าชายยอมตกลง แต่เจ้าชายตรัสว่า "เธอต้องกลับมาก่อนพระอาทิตย์ตก และตลอดเวลาที่เธออยู่ในเมืองมนุษย์เธอต้องไม่ยอมให้มนุษย์แตะต้องมือของเธอ" มารีก็รับคำและเจ้าชายก็พานาไปส่งที่ชายหาด ครอบครัวของมารีมีความยินดีที่ได้พบนางอีก และมารีร้องไห้ด้วยความชื่นชมยินดี ที่ได้พบพ่อแม่อีกแต่นางไม่ย่อมให้พ่อแม่แตะต้องมือของนาง เวลาผ่านไปโดยเร็ว ในไม่ช้าพระอาทิตย์ก็ตก แต่มารีไม่รู้สึกคืนนั้นนางอยู่บ้านและวันรุ่งขึ้นด้วย และนางก็ค่อย ๆ ลืมเรื่องสามีของนางและอาณาจักรใต้ทะเล อีกคืนหนึ่งและอีกวันหนึ่งผ่านไป มารีก็ยังไม่ได้กลับไปที่อาณาจักรของพวกเงือก ในคืนวันที่สาม มีละอองหมอกจากทะเล ลอยมาบน แผ่นดินและลอยอยู่รอบ ๆ ประตูกระท่อม มารีนั่งอยู่ข้างเตาไฟกับพ่อแม่ของนางทันใดนั้นมีเสียงถอนใจใหญ่และเสียงร้องเพลงที่ประตู "ฟังเสียงลมพัดมาจากทะเลสิ" แม่ของมารีพูด แต่มารีทราบว่าเสียงที่ได้ยินไม่ใช่เสียงลม นางได้ยินเสียงสามีของนางเรียกนางให้กลับไปที่ทะเล "ฉันรอเธอมานานแล้วที่รัก ฉันเหงาและเธอไม่กลับมา กลับมาเถิดยอดรัก กลับมาหาฉัน" ในที่สุดมารีก็ระลึกถึงคำสัญญาของนาง พ่อและแม่ของนางพากันมองดูมารีด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นมารีกระโดดลุกขึ้นยืน
	"ฉันต้องกลับไปที่ทะเล" นางร้อง ลมพัดประตูกระท่อมเปิดออกและมารีวิ่งออกไปที่ชายหาดที่เต็มไปด้วยละอองหมอก แต่ขณะที่นางวิ่งออกจากประตูกระท่อมแม่ของนางได้พยายามจับมือนางไว้ เมื่อถูกสัมผัสความตายก็เข้าสู่หัวใจของมารี นางวิ่งโซซัดโซเชไปตามบนชายหาดและล้มลงตาย น้ำกำลังลดจากชายหาด คลื่นลูกเล็ก ๆ ซัดมาต้องร่างของนาง แล้วค่อยซัดกลับออกคงทิ้งนางไว้บนชายหาดตามลำพัง
โอรสของกษัตริย์แห่งเงือกยังคงคร่ำครวญถึงเจ้าสาวที่เป็นมนุษย์ท่านสามารถจะได้ยินเสียงเพลงที่เศร้าสลด ถ้าท่านเอาหอยที่ใช้สำหรับเป่าจ่อที่หูของท่าน