ขวดแก้วสีเขียว
แพ้ดดี้โอทูล บริดเจ็ด
ภรรยาของเขาและลูก ๆ
สามคนอาศัยอยู่ในบ้านนาเล็ก ๆ
สีขาว แพ้ดดี้
เช่าบ้านนาและที่ดินจากเจ้าของที่ดินซึ่งมีใจแข็งกระด้างปราศจากความเมตตาปรานี่
ที่แรกครอบครัวของเขามีความเป็นอยู่อย่างเรียบร้อย
แล้วเขาก็โชคร้าย
ไก่ที่เขาเลี้ยงไว้ตาย
และข้าวโอ๊ตก็เสียหาย
มีแต่วัวสีแดงเหลืออยู่ตัวเดียว
เด็กสามคนต้องอดยากหิวโหย
และแพ้ดดี้ทราบว่าเขาไม่มีเงินเสียค่าเช่านา
เขากลัวว่าเจ้าของที่ดินจะขับไล่เขาไปจากบ้าน
"เราจะทำอย่างไรดี"
เขาถามภรรยา
"เราต้องเอาวัวไปขายที่ตลาดเมืองค็อก"
นางตอบ
ดังนั้นเช้าวันรุ่งขึ้นแพ้ดดี้จึงออกจากบ้านแต่เช้าตรู่
เขาไล่ต้อนวัวไป
และเดินข้ามเนินเขาไปที่เมืองค็อก
พอถึงเวลาเที่ยงแพ้ดดี้ก็เดินไปถึงเนินเขาอยู่นอกเมืองค็อก
เนินเขานั้นเป็นเนินเขาเล็ก ๆ
มีรูปร่างกลม ๆ
และมีหญ้าเขียวสดปกคลุมและแพ้ดดี้คิดในใจว่าเนินเขานี้เป็นที่
ๆ
พวกนางฟ้าอาศัยอยู่เพราะแพ้ดดี้ทราบว่ายังมีนางฟ้าอีกมากมายที่อยู่ในไอแลนด์
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงทักอยู่ใกล้
ๆ ว่า "สวัสดี แพ้ดดี้โอทูล"
แพ้ดดี้สะดุ้ง
และมองเห็นชายร่างเล็กคนหนึ่งยืนอยู่ข้าง
ๆ เขา ชายนั้นสวมเสื้อสีเขียว
สวมรองเท้าสีแดงปลายแหลม
และหมวกสีดำทรงสูง
"สวัสดี" แพ้ดดี้ตอบ
พลางนึกสงสัยว่าชายนั้นรู้จักชื่อเขาได้อย่างไร
"ท่านจะเอาวัวนั้นไปไหน"
"จะเอาไปขายที่ตลาดเมืองค็อก"
"ท่านจะขายวัวนั้นให้ฉันได้ไหม"
"ท่านจะให้อะไรฉันสำหรับวัวตัวนี้"
ชายร่างเล็กเอามือล้วงกระเป๋าหยิบขวดแก้วสีเขียวใบหนึ่งออกมา
"ฉันจะเอาขวดนี้ให้ท่าน"
เขาพูด
แพ้ดดี้มองดูขวดแล้วก็หัวเราะเสียงดัง
"ท่านคิดว่าฉันจะโง่ถึงกับจะยอมเอาวัวสีแดงของฉันแลกกับขวดแก้วสีเขียวของท่านรึ"
ชายร่างเล็กทำหน้าบึ้ง
"เอาขวดไปและเอาวัวมาให้ฉัน
ท่านจะไม่เสียใจที่ได้เอาวัวของท่านแลกขวดของฉัน
เมื่อท่านกลับถึงบ้านจงกวาดบ้านให้สะอาด
หาผ้าสะอาด ๆ ปูโต๊ะ
และวางขวดลงบนพื้นดิน
และพูดว่าดังนี้
จงทำหน้าที่ที่ของเจ้า
แล้วท่านจะได้เห็นว่ามีอะไรเกิดขึ้น"
แพ้ดดี้รู้สึกสนใจในถ้อยคำเหล่านี้จึงเอาวัวมอบให้ชายร่างเล็กและรับขวดมา
"ลาก่อนแพ้ดดี้โอทูล
คราวนี้ท่านเป็นคนรวยแล้ว"
ชายร่างเล็กร้อง
ขณะที่เดินลับไปหลังเนินเขา
และต้อนวัวไปด้วย
"ขอบคุณพระเจ้า
คราวนี้เราไม่ต้องอดยากกันอีกแล้ว"
แพ้ดดี้พูดเมื่อกลับถึงบ้าน
"ทำไมกลับมาเร็วนักล่ะ ?"
ภรรยาของเขาถาม
"ขายวัวได้หรือยัง ?
และนั่นขวดอะไรที่เธอเอาใส่ไว้ในกระเป๋า
?"
"ขวดที่ฉันเอาวัวแลกมา"
แพ้ดดี้ตอบพลางเอาขวดมาวางบนโต๊ะ
ภรรยาของเขาพูดไม่ออก
"เธอหมายความว่าเธอเอาวัวของเราและกับขวดแก้วบ้า
ๆ นั่นรึ"
แล้วแพ้ดดี้เล่าเรื่องที่เขาพบคนแคระให้นางฟัง
และบริดเจ็ดก็นึกสงสัยว่า
เรื่องที่สามีพูดเป็นจริงหรือไม่
นางจึงลุกขึ้นกวาดพื้นห้องและหาผ้าสะอาด
ๆ มาปูโต๊ะตามที่สามีบอกให้ทำ
แพ้ดดี้วางขวดลงบนพื้นดิน
และพูดว่า
"จงทำหน้าที่ของเจ้า" จากขวด
ทันใดนั้นเขาก็เอาจานเงินจานทองมาวางบนโต๊ะและในจานเหล่านั้นมีอาหารท่อร่อยที่สุด
แล้วคนแคระทั้งสองก็กลับเข้าไปในขวดตามเดิม
แพ้ดดี้และบริเจ็ดมีความชื่นชมยินดีมาก
เขาให้ลูกสามคนมากินอาหารที่โต๊ะและทุก
ๆ คนไดรับประทานอย่างเอร็ดอร่อย
หลังจากนี้แพ้ดดี้ก็เอาจานเงิน
จานทองไปขายได้เงินมากมายและโดยเหตุที่เขาได้จานเงินจานทองทุก
ๆ
วันเขาจึงมีเงินทองใช้สอยไม่ขาดมือ
คราวนี้เจ้าของที่ดินสงสัยว่าแพ้ดดี้ร่ำรวยขึ้นมาได้อย่างไร
วันหนึ่งเขาจึงมาเยี่ยมแพ้ดดี้
และรบเร้าให้แพ้ดดี้บอกความลับให้เขาทราบ
ในที่สุดแพ้ดดี้ก็บอกความลับแก่เจ้าของที่ดิน
ชายนั้นอยากได้ขวด
และสัญญาว่าจะเอาเงินให้แพ้ดดี้เป็นจำนวนมากมายที่แรกแพ้ดดี้ปฏิเสธ
แต่เมื่อเจ้าของที่ดินเพิ่มราคามากขึ้น
เขาก็ยอมตกลงในที่สุด
และเอาขวดให้เจ้าของที่ดินไป
"เวลานี้เราก็มีเงินทองมากแล้ว"
เขาคิด
"เราจะร่ำรวยตลอดชีวิต"
แต่แพ้ดดี้เข้าใจผิด
ยิ่งนานวันเงินทองที่เขามีอยู่ก็ร่อยหรอลงทุกที่
และอีกไม่นานนักขาก็ต้องเอาวัวไปขายที่ตลาดเมืองค็อกอีกเมื่อเขาเดินไปถึงเนินเขาที่มีหญ้าเขียวสดตรงที่
ๆ
เขาเคยพบคนแคระแพ้ดดี้ก็ต้องประหลาดใจ
ที่ได้ยินเสียงแหลมที่เขาจำได้ที่ทักเขาอีก
"แพ้ดดี้ โอทูล
ฉันบอกท่านแล้วว่าท่านจะร่ำรวย"
"จริงสิ ครั้งหนึ่งฉันร่ำรวย
แต่เวลานี้ฉันยากจนอีกแล้วแพ้ดดี้ตอบอย่างเศร้าสลด
แล้วคนแคระก็หยิบขวดแก้วสีเขียวอีกใบหนึ่งมาให้แพ้ดดี้และพูดว่า
"ท่านทราบแล้วว่าท่านจะทำอะไรกับขวดนี้"
แพ้ดดี้มีสีหน้าแจ่มใสขึ้น
เขารีบรับขวดมาและกลับบ้าน
"เรามีโชคดีอีก"
บริเจ็ดร้องเมื่อเห็นขวดแก้วใบที่สอง
นางรีบกวาดพื้นและเอาผ้าสะอาดมาปูโต๊ะ
แพ้ดดี้วางขวดลงบนพื้นดิน
และพูดว่า
"จงทำหน้าที่ของเจ้า"
แต่แล้วทั้งสองคนก็ต้องตกใจ
กลัวเพราะมีชายรูปร่างล่ำสันแข็งแรงสองคนออกมาจากขวดและเอาไม้ตีเขาจนเจ็บปวดไปหมดทั้งตัว
เมื่อสองคนถูกตีแล้ว
แพ้ดดี้ก็คิดอุบายได้อย่างหนึ่งจึงเอาขวดนั้นไปที่บ้านเจ้าของที่ดิน
เจ้าของที่ดินก็รับจะเอาขวดนั้นไว้อีก
แพ้ดดี้เอาขวดวางบนโต๊ะ
และมีชายสองคนออกมาตีเจ้าของที่ดินจนฟกซ้ำดำเขียวไปหมดทั้งตัว
"ช่วยด้วย ช่วยด้วย"
เจ้าของที่ดินร้อง "แพ้ดดี้
ช่วยบอกให้เขาเลิกตีฉันที่"
"เขาจะไม่หยุดจนกว่าท่านจะเอาขวดใบเก่าคืนให้ฉัน"
"เอาคืนไปสิ
วางอยู่บนหิ้งนั่นแน่ะ"
เจ้าของที่ดินตอบ
แพ้ดดี้หยิบขวดแก้วสีเขียวใบแรกจากหิ้ง
และเมื่อเขาได้ขวดแล้วชายร่างใหญ่สองคนที่ออกมาตีเจ้าของที่ดินก็กลับเข้าไปในขวด
ดังนั้นแพ้ดดี้จึงเป็นคนร่ำรวย
และครอบครัวของเขาก็ไม่ขาดแคลนสิ่งใดอีก
และมีอะไรเกิดขึ้นกับขวดสองใบนั้น?"
ไม่มีใครทราบสักวันหนึ่งท่านอาจจะพบขวดสองใบนั้นก็ได้