ความฝันของยาจก
เรื่องนี้พราหมณ์ผู้มีปัญญาได้เล่าถวายเจ้าชาย
สามองค์นานมาแล้ว
"ครั้งหนึ่ง"
พราหมณ์เล่าขณะที่เขานั่งอยู่กับเจ้าชายหนุ่มสามองค์ใต้ต้นไทรใหญ่
ที่แผ่กิ่งก้านสาขาร่มรื่น
"มีชายยากจนคนหนึ่ง
ชายนี้ยากจนมากจนต้องขอทานเขากิน
วันหนึ่งมีใครคนหนึ่งให้หม้อดินเขาใบหนึ่งและมีข้าวใส่หม้อไว้เต็ม
ยาจกดีใจมาก
จึงนำหม้อนั้นกลับไปกระท่อมและเอาหม้อแขวนไว้ที่เสาข้าง
ๆ ที่นอนของเขาอย่างระมัดระวัง
แล้วเขาก็ล้มตัวลงนอนและจ้องมองดูหม้อนั้น
และนั่งสร้างวิมานในอากาศ
"สมมุติว่า เขาคิด
เกิดการกันดารอาหารในหมู่บ้านนี้เหมือนอย่างเมื่อสองสามปีมาแล้ว
เมื่อน้ำไหลท่วมทุ่งนาทำลายพืชผลเสียหาย
และฉันเก็บข้าวนี้ไว้
ฉันก็สามารถจะเอาข้าวนี้ขายได้เงินร้อยรูปี
จริงสิอย่างน้อยที่สุดฉันก็คงจะขายข้าวได้สักร้อยรูปี
"แล้วฉันจะเอาเงินที่ขายข้าวได้ไปทำอะไร?
ฉันจะซื้อแพะตัวเมียสองตัว
และแพะนี้จะให้นมฉันทุก ๆ วัน
และมันจะออกลูกปีละสองครั้งและฉันจะเอาแพะไปขายที่ตลาดแล้วซื้อวัว
วัวที่ซื้อมาจะมีลูกอีกหลายตัว
และฉันจะขายวัวเหล่านี้ด้วย
แล้วฉันจะซื้อควายและต่อจากนั้นก็จะซื้อม้าตัวเมียมาผสมม้าขายอีก
"พอคิดมา ถึงตอนนี้ยาจก
ก็คิดว่า
ความฝันของเขากลายเป็นจริง
เขาคิดว่า
ในไม่ช้าคอกม้าของพระราชาก็จะเต็มไปด้วยม้าของฉัน
ฉันสามารถจะมองเห็นม้าเหล่านั้นได้
เป็นม้าที่สวยงามขนเป็นมันและรูปร่างปราดเปรียว
"คราวนี้ฉันก็จะได้เป็นคนรวยที่สุดในหมู่บ้าน
และเพื่อนบ้านทุก ๆ
คนจะเคารพนับถือฉัน
ฉันจะเอาทองซื้อบ้านหลังใหญ่มีต้นมะม่วงปลูกอยู่ข้างบ่อน้ำพุใส่เย็น
และจะมีขุนนางผู้ใหญ่มาที่บ้านของฉัน
และยกลูกสาวที่สวยงามน่ารักให้แต่งงานกับฉัน
พร้อมด้วยสินสมรสจำนวนมากมาย
ผมที่มีกลิ่นหอมของนางดำเหมื่อนขนกาน้ำและผิวของนางเกลี้ยงเกลาเหมือนกลีบบัว
"แล้วนางก็จะมีบุตรชายกับฉัน
ซึ่งฉันจะตั้งชื่อให้ไพเราะ
วันหนึ่งเมื่อลูกชายฉันอายุสองหรือสามขวบเขาจะนั่งเล่นข้าง
ๆ คอกม้า
และฉันนั่งอ่านหนังสืออยู่บนหลังคาใกล้
ๆ
ลูกชายฉันจะเงยหน้าขึ้นดูม้าและจะลุกขึ้นวิ่งไปหาม้าเหล่านั้น
ภรรยาของฉันนั่งอยู่ข้างล่าง
และฉันร้องตะโกนบอกนางให้วิ่งไปช่วยลูกชาย
เพราะกลัวม้าจะเหยียบเด็กนั้นตาย
แต่นางไม่ฟังคำสั่งของฉัน
ฉันโกรธมาก
จึงปีนลงมาจากหลังคาคอกม้า
และเอาไม้ตีภรรยาของฉันเพราะนางขัดขืนคำสั่งของฉัน
ฉันตีนางสามที
และในความฝันของเขา"
พราหมณ์เล่าต่อไป"
ยาจกเงื้อมือยกแขนขึ้นฟาดไปมาขณะที่เขานอนอยู่บนที่นอนแขนของเขาถูกหม้อข้าวที่แขวนไว้ที่เสาตกลงมาแตกกระจาย
ยาจกก็อดกินข้าวมื้อต่อไป
เรื่องนี้สอน
เราว่าเราจะไม่ได้รับประโยชน์อะไรในการที่เราคิดอยากจะได้นั่นได้นี่โดยที่เราไม่มีสิ่งเหล่านั้นจริง