Menu SideLook

ไม้เท้าดีกว่าลูกเลว
            พ่อเฒ่าคนหนึ่งมีทรัพย์สมบัติมาก มีลูกชายอยู่ 4 คน ทุกคนมีเมียแล้วและก็อยู่ในบ้านเดียวกับพ่อเฒ่า แกพิจารณาว่าลูกชายทั้ง 4 คนก็โตจนมีครอบครัวแล้ว เรายังไม่ได้แบ่งมรดกให้ในสมัยเลย จึงจัดการแบ่งทรัพย์ทั้งหมดออกเป็น 4 ส่วนเท่า ๆ กัน แล้วก็มอบให้ลูกชายทั้ง 4 คนจนหมด ตัวแกเองแก่แล้วขออาศัยกินไปจนกว่าจะตายก็พอใจแล้ว
            ต่อมาไม่นาน ลูกชายทั้ง 4 คนถูกลูกสะใภ้ยุแหย่จึงพร้อมใจกันทั้ง 4 คนขับไล่พ่อเฒ่าออกจากบ้านไป พ่อเฒ่าไร้ทรัพย์ก็จำต้องก้มหน้าออกจากบ้านของตัวเองด้วยความเสียใจ
            ฝ่ายพ่อเฒ่าชรามากแล้วจะไปทำงานทำการอะไรก็ไม่ไหวแก่ก็เที่ยวขอข้าวชาวบ้านเขากินไปเรื่อย นานเข้าเสื้อผ้าชุดเดียวของแก่ก็ขาดและสกปรก แกได้ระเหเร่ร่อนไปจนถึงสำนักของพระพุทธเจ้าวันหนึ่งจนได้
            "พราหมณ์ ทำไมท่านจึงมอมแมนนัก ผ้านุงผ้าห่มก็ปอนเต็มที่ ?"
            "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ลูกชาย 4 คนของกระผมมักคบคิดกันกับเมียขับไล่กระผมให้ออกจากบ้าน ทรัพย์สมบัติก็ไม่มีติดตัวต้องของเขากินไปวัน ๆ จึงต้องอยู่ในสภาพปอนเช่นนี้แหละขอรับท่าน"
            "เอาอย่างนี้เถอะพ่อเฒ่า ท่านจงจำภาษิตที่เราจะแนะให้ เมื่อท่านจำได้ขึ้นใจแล้ว จงไปพูดขึ้นในท่ามกลางสภาสาธารณต่อหน้าบุตรทั้ง 4 ของท่าน ข้อความในภาษิตนั้นมีว่า
            "เราชื่นชมและหวังความเจิรญรุ่งเรืองบุตรทั้ง 4 เหล่าใด บุตรเหล่านั้นได้คบคิดกับภรรยรุมด่าว่าเราเหมือนหมารุมเห่าหมู ทั้งที่เขาเหล่านั้นยังเรียกเราว่าพ่อ ๆ อยู่ เขาทิ้งเราผู้แก่ชราเหมือนม้าแก่ที่เจ้าของไม่ต้องการ    
            ได้ยินว่าลูกพาลเกเร และอกกตัญญู เลวกว่าไม้เท้าเพราะไม้เท้าใช้ป้องกัน วัว ควาย หรือหมาดุ ๆ ก็ได้ ไปในที่มืดใช้นำทางก็ได้ ในน้ำลึกใช้หยั่งดูก็ได้ แม้แต่พลาดพลั้งก็ยังสามารถใช้ยันให้ทรงตัวอยู่ได้
            เมื่อพ่อเฒ่าจำภาษิตและท่องได้จนขึ้นใจดีแล้ว วันหนึ่งเป็นวันประชุมสภาสาธารณะ ซึ่งลูกชายทั้ง 4 ก็มาประชุมด้วย พ่อเฒ่าได้ กล่าว ภาษิตขึ้นในท่ามกลางประชุมอย่างไม่สะทกสะท้าน และถูกต้องตามที่เรียนไปจากพระพุทธเจ้าทุกถ้อยคำ พอผู้เฒ่ากล่าวจบลูกชายของแกทั้ง 4 คนต่างก็รีบเข้ามาจูงมือพ่อออกไปจากที่ประชุมกลับบ้าน ครั้นถึงบ้านก็ให้อาบน้ำขัดสีฉวีวรรณเป็นการใหญ่ แล้วต่างก็นำเอาผ้านุ่งผ้าห่มใหม่คนละคู่รวม 4 คู่มาให้พ่อเฒ่าเปลี่ยน พ่อเฒ่าก็มีความสุขแต่วันนั้นสืบมา
            พราหมณ์เฒ่า ได้ระลึกถึงคุณของพระพุทธเจ้านี่แนะอบายให้ จนแกมีความสุขอีกครั้งหนึ่ง แกจึงเอาผ้าที่ลูกชายให้หนึ่งใน 4 คู่ นำไปถวายพระพุทธเจ้าเสียคู่หนึ่ง แล้วของปฏิญาณ ตนกับ พระรัตนตรัยและแสดงตนเป็นอุบาสกตลอดชีวิตแต่นั้นมา
            พระสูตรนี้ก็คงจะเป็นอุทาหรณ์ให้บรรดาลูกอกตัญญูทั้งหลายได้กลับใจ ทำตัวให้เป็นคนดีมีค่ากว่าไม้เท่าบ้านเป็นแน่