Menu SideLook


เจ้าสาวผู้โง่เขลาทั้งสาม

            เจ้าสาวผู้โง่เขลาทั้งสามคนได้ถูกขับไล่ออกจากบ้านของสามีและถูกส่งกลับไปอยู่กับพ่อแม่ของตนดังเดิม วันหนึ่งหญิงทั้งสามก็มีโอกาสได้พบปะสนทนากัน
            "ทำไมเธอถึงถูกส่งกลับบ้านล่ะ" หญิงสาวคนหนึ่งถามเจ้าสาวที่โง่เขลาอีกคนหนึ่ง
            "ความจริงฉันก็ไม่ได้ทำผิดอะไรนักหนา แม่ผัวของฉันน่ะซิเขาใช้ให้ฉันเอากล้องสูบยาอันยาวของเขาไปเคาะขี้เถ้าออก ฉันก็เอากล้องสูบยาออกไปข้างนอกและเคาะก้านกล้องนั้นบนก้อนหินกลม ๆ สองที่ แต่ฉันมันช่างเป็นคนโชคร้ายเสียงจริง ๆ ก็ก้อนหินนั้นน่ะ มันไม่ใช่ก้อนหินดอก แต่เผอิญกลายเป็นศรีษะที่ล้านเลียนเป็นเงาอยู่กลางแสงจันทร์ ของพ่อผัวของฉันน่ะซิ
            เจ้าสาวคนที่สองก็ถูกถามเช่นเดียวกัน
            "ฉันก็ถูกไล่ออกมาโดยไม่มีความผิดแท้ ๆ แม่ผัวเขาใช้ให้ฉันเอาถ่านใส่ถาด ฉันก็เลยเอาถ่านที่กำลังติดไฟจนร้อนแดงจากเตาใส่ลงไปในที่ร่อนแป้งและนำมันไปในบ้าน ก้นตะแกรงซึ่งสานด้วยขนม้าก็ไหม้ไฟ และถ่านที่ลุกแดงเหล่านั้นก็หกลงพื้น เขาก็เลยหาว่าฉันทำผิด"
            เจ้าสาวคนที่สามก็เล่าเรื่องของเธอบ้าง
            "เรื่องของฉันยิ่งแล้วใหญ่ ฉันไม่ได้ทำผิดอะไรเลยสักนิดเดียว ก็ฉันได้ยินเด็กนุ่มข้างบ้านบ่นว่าเขาหนาว ฉันก็อดสงสารไม่ได้จึงอนุญาติให้เขาเขามือซุกลงไปในอกเสื้อของฉันเพื่อจะได้หายหนาว          คิดดูซิเธอไม่เห็นจะมีเหตุผลอะไรที่เขาควรจะส่งฉันกลับบ้านเลยสักนิดเดียว
            เจ้าสาวผู้โง่เขลาทั้งสาม รู้สึกสบายใจขึ้น เมื่อได้เล่าเรื่องของแต่ละคนสู่กันฟังด้วยความเห็นอกเห็นใจแล้ว