ความฝันของยาจก
                เรื่องนี้พราหมณ์ผู้มีปัญญาได้เล่าถวายเจ้าชาย สามองค์นานมาแล้ว "ครั้งหนึ่ง" พราหมณ์เล่าขณะที่เขานั่งอยู่กับเจ้าชายหนุ่มสามองค์ใต้ต้นไทรใหญ่ ที่แผ่กิ่งก้านสาขาร่มรื่น "มีชายยากจนคนหนึ่ง ชายนี้ยากจนมากจนต้องขอทานเขากิน วันหนึ่งมีใครคนหนึ่งให้หม้อดินเขาใบหนึ่งและมีข้าวใส่หม้อไว้เต็ม ยาจกดีใจมาก จึงนำหม้อนั้นกลับไปกระท่อมและเอาหม้อแขวนไว้ที่เสาข้าง ๆ ที่นอนของเขาอย่างระมัดระวัง แล้วเขาก็ล้มตัวลงนอนและจ้องมองดูหม้อนั้น และนั่งสร้างวิมานในอากาศ
                "สมมุติว่า เขาคิด เกิดการกันดารอาหารในหมู่บ้านนี้เหมือนอย่างเมื่อสองสามปีมาแล้ว เมื่อน้ำไหลท่วมทุ่งนาทำลายพืชผลเสียหาย และฉันเก็บข้าวนี้ไว้ ฉันก็สามารถจะเอาข้าวนี้ขายได้เงินร้อยรูปี จริงสิอย่างน้อยที่สุดฉันก็คงจะขายข้าวได้สักร้อยรูปี
                "แล้วฉันจะเอาเงินที่ขายข้าวได้ไปทำอะไร? ฉันจะซื้อแพะตัวเมียสองตัว และแพะนี้จะให้นมฉันทุก ๆ วัน และมันจะออกลูกปีละสองครั้งและฉันจะเอาแพะไปขายที่ตลาดแล้วซื้อวัว วัวที่ซื้อมาจะมีลูกอีกหลายตัว และฉันจะขายวัวเหล่านี้ด้วย แล้วฉันจะซื้อควายและต่อจากนั้นก็จะซื้อม้าตัวเมียมาผสมม้าขายอีก
                "พอคิดมา ถึงตอนนี้ยาจก ก็คิดว่า ความฝันของเขากลายเป็นจริง เขาคิดว่า ในไม่ช้าคอกม้าของพระราชาก็จะเต็มไปด้วยม้าของฉัน ฉันสามารถจะมองเห็นม้าเหล่านั้นได้ เป็นม้าที่สวยงามขนเป็นมันและรูปร่างปราดเปรียว
                "คราวนี้ฉันก็จะได้เป็นคนรวยที่สุดในหมู่บ้าน และเพื่อนบ้านทุก ๆ คนจะเคารพนับถือฉัน ฉันจะเอาทองซื้อบ้านหลังใหญ่มีต้นมะม่วงปลูกอยู่ข้างบ่อน้ำพุใส่เย็น และจะมีขุนนางผู้ใหญ่มาที่บ้านของฉัน และยกลูกสาวที่สวยงามน่ารักให้แต่งงานกับฉัน พร้อมด้วยสินสมรสจำนวนมากมาย ผมที่มีกลิ่นหอมของนางดำเหมื่อนขนกาน้ำและผิวของนางเกลี้ยงเกลาเหมือนกลีบบัว
                "แล้วนางก็จะมีบุตรชายกับฉัน ซึ่งฉันจะตั้งชื่อให้ไพเราะ วันหนึ่งเมื่อลูกชายฉันอายุสองหรือสามขวบเขาจะนั่งเล่นข้าง ๆ คอกม้า และฉันนั่งอ่านหนังสืออยู่บนหลังคาใกล้ ๆ ลูกชายฉันจะเงยหน้าขึ้นดูม้าและจะลุกขึ้นวิ่งไปหาม้าเหล่านั้น ภรรยาของฉันนั่งอยู่ข้างล่าง และฉันร้องตะโกนบอกนางให้วิ่งไปช่วยลูกชาย เพราะกลัวม้าจะเหยียบเด็กนั้นตาย แต่นางไม่ฟังคำสั่งของฉัน ฉันโกรธมาก จึงปีนลงมาจากหลังคาคอกม้า และเอาไม้ตีภรรยาของฉันเพราะนางขัดขืนคำสั่งของฉัน ฉันตีนางสามที และในความฝันของเขา" พราหมณ์เล่าต่อไป" ยาจกเงื้อมือยกแขนขึ้นฟาดไปมาขณะที่เขานอนอยู่บนที่นอนแขนของเขาถูกหม้อข้าวที่แขวนไว้ที่เสาตกลงมาแตกกระจาย ยาจกก็อดกินข้าวมื้อต่อไป
                เรื่องนี้สอน เราว่าเราจะไม่ได้รับประโยชน์อะไรในการที่เราคิดอยากจะได้นั่นได้นี่โดยที่เราไม่มีสิ่งเหล่านั้นจริง